چرا باید رای بدهیم و به چه کسی باید رای دادد؟

چرا باید رای بدهیم و به چه کسی باید رای دادد؟

✍رضا لطفی نژاد

چرا باید رای بدهیم؟ این سوال، یکی از مهم‌ترین مباحثی است که دائم توسط برخی از دوستان  مطرح می‌شود.
بی‌تردید شرکت‌ کردن در انتخابات، یک رفتار دموکراتیک  است و کسی نمی‌تواند ما را مجبور کند که رای بدهیم یا رای ندهیم.
اما می‌توانیم در مورد تصمیم خود فکر کنیم و آن را واکاوی کنیم.

رای دادن حق ماست.

شرکت در انتخابات یک «وظیفه اجتماعی» نیست، چون قرار نیست کسی به خاطر رای ندادن، ما را تنبیه یا جریمه کند.
رای دادن یک «حق» است که در صورت تمایل می‌توانیم از آن استفاده کنیم.
همین امروز مردم زیادی در جهان برای داشتن حق رای می‌جنگند، و عده بسیاری در این راه می‌میرند. امروز در برخی از کشورهای عربی، زنان حق رای ندارند و فعالان سیاسی و اجتماعی برای احقاق این حق تلاش می‌کنند؛ و در مواردی هزینه‌ای سنگین می‌پردازند.
تصور کنید ،بگویند زنان ایرانی دیگر حق رای ندارند.

آیا این خبر شما را ناراحت نخواهد کرد؟ آیا دلتان نمی‌خواهد برای تغییر دادن شرایط کاری کنید؟
حالا این حق در کشور ما وجود دارد،حقی که باید برای داشتنش تلاش می‌کردید. حقی که برای داشتن آن زحمت بسیاری کشیده شده است.
امروز زنان و مردان، فارغ از هر زبان و رنگ و قومیت، حق دارند که رای خود را در صندوق بیندازند.واز این حق استفاده کنند.

رای ندادن تاثیری ندارد.
چه می‌شود اگر به نظر ما هیچ کدام از نامزدها مناسب نباشند؟
برخی از مردم فکر می‌کنند که شرکت نکردن در انتخابات، یعنی رای دادن به هیچ کدام از گزینه‌های موجود.
آن‌ها فکر می‌کنند که رای ندادن به معنای اعتراض به فهرست نامزدهای انتخاباتی است و دوست دارند صدای اعتراضشان شنیده شود.
بررسی‌های تاریخی نشان می‌دهد که صدای معترضان خاموش شنیده نمی‌شود. انتخابات‌های زیادی در طول تاریخ و در کشورهای گوناگون وجود دارد که در آن‌ها اکثر مردم رای ندادند.بعنوان معروف ترین، می‌شود به انتخابات سال ۱۹۹۶ آمریکا اشاره کرد.
در انتخابات سال ۱۹۹۶ ایالات‌متحده، نزدیک به ۴۹ درصد از واجدین شرایط، در انتخابات شرکت کردند. ۴۹/۲ درصد از این افراد به بیل کلینتون رای دادند. به بیان دیگر تنها ۲۴ درصد از واجدین شرایط آمریکایی رئیس‌جمهور کشورشان را انتخاب کردند.
آیا فریاد سکوتِ مردمی که به پای صندوق‌های رای نرفته بودند شنیده شد؟  آیا رای مخالف ۷۶ درصد جمعیت آمریکا، از ورود کلینتون به کاخ سفید جلوگیری کرد؟ آیا بیل کلینتون کم‌تر از اوباما رئیس‌جمهور بود؟

در انتخابات سال ۲۰۰۸همین کشور، میزان مشارکت به بالاترین حد خود در طول چهار دهه رسید. انتخاباتی که اولین رئیس‌جمهور «سیاه»‌ پوست آمریکا را به کاخ ‌«سفید» رساند. سیاست‌مداران آمریکایی به وضوح این پیام را شنیدند.
حتی یک مثال، از یک کشور، در یک دوره وجود ندارد که رای ندادن، بر یک چیز تاثیری مثبت گذاشته باشد.

هر برگه رای اهمیت دارد.

ممکن نیست که تمام نامزدهای انتخابات مثل هم باشند و پیروزی هرکدام از آن‌ها بر زندگی ما اثر نگذارد.

پس یک رای چه اهمیتی دارد.

موضوع اینجا است که شرکت در انتخابات، یک فرایند آماری است و نه یک تصمیم فردی.
چرا درست وقتی که شما قصد سفر دارید، ترافیک سنگین می‌شود؟ چرا وقتی
تصمیم می‌گیرید که برای عید آجیل بخرید، قیمت‌ آجیل افزایش پیدا می‌کند؟
جواب خیلی ساده‌ است. چون دیگران نیز مثل شما می‌خواهند برای تعطیلات به مسافرت بروند و برای عید، آجیل تهیه کنند.

بنابراین تصمیم جمعیِ تک‌تک افرادباعث می‌شود که تغییری در سطح کلان رخ بدهد.

گاهی می‌گوییم «در تعطیلات همه به سفر خواهند رفت، من هم دلم می‌خواهد سفر کنم، اما به خاطر شلوغی جاده‌ها این کار را نمی‌کنم.» ممکن است خیلی‌های دیگر نیز به همین موضوع فکر کنند. به این ترتیب رفتار آماری و جمعی، باعث کاهش تعداد سفرها خواهد شد. شرکت ما در انتخابات یک تصمیم فردی نیست، بلکه واکنشی است جمعی، که برآیند آن تاثیر مهمی خواهد داشت.

به زبان ساده‌تر «یک رای مهم است، چون من تنها کسی نیستم که می‌گوید یک رای مهم نیست.»

بنابراین نتیجه می گیریم:
شرکت در انتخابات، یعنی شرکت در سرنوشت خود و احساس وجود و غرور ملی و داشتن حمیت نسبت به مملکت خود و آینده آن به گونه ای که نسل های بعد و تاریخ بخوبی از ما یاد کنند.
و مهمتر انتخاب دولت جهادی دکتر محسن رضایی است

تا ان شاءالله پس از تجربه غرور آفرین ایجاد و اقتدار پیشرفت نظامی و همگام با آن، اکنون در مسیر ایجاداقتدار اقتصادی و
معیشتی آحاد ملت ایران و اقتدار امنیتی، فارغ از شعار
زدگی و هیجانات کاذب، با بکارگیری نیروی جوان کشور در جهت توسعه ایران عزیزمان، حرکتی عظیم را آغاز نمائیم.
و مطمئن باشیم تنها راه برون رفت از وضع موجود انتخاب دکتر محسن رضایی است، چرا که آقا محسن هم برنامه دارند، هم تخصص، هم امتحان پس داده و ثابت شده و هم نگاه فراجناحی و احترام به تمام جناح های موجود درون نظام داشته و دارند و قطعا” ملاک ایشان برای انتخاب همکاران شایسته سالاری است و میدان دادن به جوانان است، همانگونه که در ۴۳ سال گذشته اینگونه بوده است.
لذا با توجه به شرايط فعلی که مهمترين مشكل کشور اقتصادومعيشت است.
و اگر برای اين مهم چاره ای انديشيده نشود،امكان بروز هرگونه اتفاقی متصور است.
و از جهتی مطمئن هستیم وجود محسن رضايی اقتصاددان انقلابی،حل اين مشكل را همانند فتح الفتوحات رزمندگان زمان جنگ كه تحت فرماندهی ايشان اتفاق افتاد، وجود دارد، باید همه با هم و همراه هم برای عزت و شکوه ایران ایشان رو حمایت کنیم.

فراموش نکنیم همه یکی هستیم ، فرزندان ایران بزرگ و قدرتمند